Weekendbaantje

Mijn 16-jarige dochter heeft vier maanden geleden gesolliciteerd. Ze doet de opleiding tot verpleegkundige, en had bedacht om in een zorginstelling in de buurt in een weekendbaan te gaan werken. Op vrijdagen is ze vrij, haar horecabaantje stopte vanwege het einde van het zomerseizoen in combinatie met Corona.

Langdurig traject

Hoe ging dit traject tot nu toe in zijn werk. We zijn nu namelijk ruim vier maanden verder en ze heeft nog steeds geen arbeidsovereenkomst.

In eerste instantie heeft ze, samen met mij, gebeld voor informatie. ‘Nou leuk, natuurlijk zijn we op zoek.’ Je kunt een mail sturen aan ‘naam’, dan neemt zij contact op met jou, kreeg ze te horen. Na het versturen van de mail hoorde ze enkele weken niets. Een tante, die werkzaam is bij die organisatie op de hoogte gesteld. Zij is binnengelopen bij die persoon, en kreeg als antwoord. ‘Wil je aan dat meisje vragen of ze opnieuw een mail kan sturen’. Anders moest ze die mail gaan opzoeken of zo… Ik was er al voor de tweede keer klaar mee, na dat wachten, nu deze reactie. Banen genoeg.

Volhardend

Maar mijn dochter was volhardend. Stuurde een nieuwe mail en kreeg een reactie. Ze mocht op gesprek komen. Na het gesprek de uitnodiging om een keertje mee te lopen, om te kijken of het werk wel leuk was. Heeft mijn dochter gedaan. Redelijk enthousiast, maar wilde ook eens op een andere afdeling meelopen om te kijken hoe het daar was. Weer gemaild, dat kreeg ze ook voor elkaar. Na twee keer meelopen, stuurde ze een mail, dat het erg leuk was geweest en dat ze graag in dienst wil komen. Een afspraak met een manager werd gepland, weer drie weken verder voordat het ingepland kon worden. Dat bleek een arbeidsvoorwaardengesprek te zijn. Papieren moesten ingevuld worden, plus loonbelastingverklaring.

Klaar voor de start?

Dan denk je dat het geregeld is. Maar dat bleek niet het geval. Mijn dochter moest op twee afdelingen ingewerkt worden. Logisch. Op de eerste afdeling drie keer meegedraaid. Ze vond en vindt het allemaal erg leuk. Ze kent alleen het gesjouw en gestress uit de horeca, en vindt het menselijke wel fijner.

Maar goed. Na die drie keer, kwam er een bombardement aan e-mails. Ze moest aan een introductiebijeenkomst meedoen, verplicht. Dan is het goed dat er een moeder is die zegt dat dat niet kan. Ze is namelijk inmiddels met een stage begonnen, ‘daar ga je geen vrij van nemen op je eerste dag’, mijn wijze woorden. Stuur die persoon maar een mail, dat je er niet bij bent.

Verder digitaal een inwerkprogramma, moet ze dat zelf vormgeven?

Ze heeft op papier een buddy aan wie ze alles kan vragen, ‘oh ja, die heb ik  wel ontmoet volgens mij’. Maar als ze niet meer ingepland is, hoe kan ze contact krijgen met die persoon?

Ze kreeg een digitale inlog in een roosterplanningsysteem. Moet ze daarin zelf aangeven wanneer ze kan? Hoe werkt dat? Of staat ze daar al ingeroosterd? Kun je dat er op een of andere manier uithalen?

En daar lees ik dat er een contactpersoon is voor digitale problemen. Een daar is een contactpersoon voor dit, en een voor dat…

En waar moet ze haar diensten invullen die ze nu al gewerkt heeft. En wanneer komt haar contract. Samen vogelen we uit aan wie ze het beste welke vragen kan stellen. Als antwoord komt dat er zo snel mogelijk een arbeidsovereenkomst opgesteld gaat worden. En roostervragen, daarmee wordt ze weer naar het roostersysteem gestuurd.

Oh ja, ze moest ook tussendoor nog een VOG aanvragen, moet ik dat zelf betalen mama? Nee dat vergoedt jouw werkgever. Hoe gaat we dat regelen? Bewaar het betaalbewijs maar…

Ergens anders lezen we dat er een informatiepakketje ligt bij de receptie met naambadge. Die moet ze de volgende keer ook maar even vragen.

Nadat we samen anderhalf uur bezig zijn geweest om alle mails, bijlagen etc.  te lezen, kijken we elkaar aan. Hoe nu verder? Eeh… betekent dit dat het inwerkprogramma op de eerste afdeling klaar is? Of niet? Ze zou op de andere afdeling ook nog ingewerkt worden. Wordt ze daar nu voor ingepland of moet ze zelf actie ondernemen? We weten het allebei niet meer. We weten ook niet meer wie we welke vraag moeten stellen en wat een logische volgorde is.

Banen genoeg

Het geluk zit hier voor de zorginstelling. Deze instelling kan, zoals zovelen, niet aan personeel komen. Mijn dochter heeft werkervaring in de horeca, door Corona is de meeste horeca gesloten. Nu het weer open kan staan ze te springen om personeel. Mijn dochter wilde heel graag bij deze betreffende zorginstelling werken en heeft vier maanden gewacht totdat ze aan het werk kan. De meeste mensen wachten niet zo lang! Mensen, ze is nog maar 16, wat wordt er toch veel gevraagd van mijn kind. En wat een doorzettingsvermogen heeft ze. Volhardend om haar weekendbaantje te krijgen.

Moraal van het verhaal

Ik heb al bij veel bedrijven gewerkt en geadviseerd. Op deze wijze heb nog nooit een sollicitatieprocedure gezien of meegemaakt.  Soms kost het meer tijd en energie dan op andere momenten. Maar als je zeker iets wilt, en je houdt vol, dan kan de baan van je dromen er toch zijn. Ik heb ooit een fysiotherapeut zes keer zien solliciteren bij één werkgever. De eerste vijf keer kreeg hij een afwijzing, de zesde keer een arbeidsovereenkomst. Ga voor de baan van je dromen!